Η επιρροή της Ελλάδας στην τέχνη της Ασίας γέννησε την Ελληνο-βουδιστική τέχνη, μια εντυπωσιακή τέχνη άγνωστη στους περισσότερους Έλληνες. Τα 326 π.Χ. γίνεται η συνάντηση δύο μεγάλων ιστορικών προσωπικοτήτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του ινδού Τσάντρα Γκούπτα Μαουρία ή Σανδρόκοτου όπως οι έλληνες τον ονόμαζαν.
Στην Ινδία την εποχή εκείνη άνθιζε ο Βουδισμός.

Μετά τον Θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Τσάντρα Γκούπτα ανατρέπει την δυναστεία των Νάντα που επικρατούσε στα βόρεια της Ινδίας και καταλαμβάνει το Β.Δ.τμήμα της Ινδίας που ήταν υπό ελληνική ηγεμονία. Έτσι το 322 π.Χ. γίνεται αυτοκράτορας της και ιδρύει την αυτοκρατορία των Μαουρία.

Καθώς πλέον ήταν κυρίαρχος όλης της Βόρειας Ινδίας, δεν παραγνώρισε καθόλου την αξία των Ελλήνων. Η εξοικείωση του με τους Έλληνες και με την ελληνική γλώσσα δικαιολογεί το γεγονός ότι και μετά από το θάνατο του τόσο ο υιός του Μπιτουσάρα όσο και ο εγγονός του, ο μεγάλος Ασόκα, είναι επηρεασμένοι από τον ελληνικό πολιτισμό.

Μετά τον Θάνατο του Ασόκα, τα Ελληνικά βασίλεια της Βακτριανής, άρχισαν πάλι να καταλαμβάνουν σιγά-σιγά, την αυτοκρατορία των Μαουρία.

Έτσι όλο το Βόρειο Δυτικό και βόρειο κομμάτι της Ινδίας γίνεται πάλι ελληνικό μέχρι περίπου το 50 π.χ. με αποτέλεσμα όλο το Δυτικό τμήμα της Κεντρικής Ασίας να είναι πλέον υπό Ελληνική κυριαρχία.

Μέσα από αυτήν τη διαρκή εναλλαγή μεγάλων πολιτισμών, διαμορφώνεται ένα καινούριο μέτρο, όπου η αρχαία ελληνική αισθητική περνάει στη θρησκευτική τέχνη της Ασίας, και διαμορφώνει με λιτότητα τις βουδιστικές αναπαραστάσεις και τον τρόπο με τον οποίο ανθρωποποιούσαν το θείο.

Έτσι λοιπόν, από τη μια το ελληνικό υπόστρωμα το οποίο προερχόταν από τα ελληνο-βακτριανά και Ινδοελληνικά βασίλεια, και από την άλλη η καθιέρωση του Βουδισμού στην Ινδία συνέβαλαν στη γένεση της Ελληνοβουδιστικής τέχνης ή της Γκανταρικής τέχνης όπως αλλιώς ονομάζεται. Αυτά όλα τα στοιχεία καθιερώθηκαν μέσα από τα πολυσύχναστα περάσματα των δρόμων του Μεταξιού.

Η επίδραση της ελληνιστικής τέχνης ανασχηματίζει τη Βουδιστική τέχνη και δημιουργεί πλήθος έργων όπου η ελληνική ευρυθμία με τα λιτά χαρακτηριστικά συνυπάρχουν με τη βαριά ινδική τεχνοτροπία.