Τον 6^ο αι. π.Χ. μεταξύ ανατολής και Δύσης βρίσκονταν η μεγάλη Περσική Αυτοκρατορία. Η περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν ήταν επαρχία ή σατραπεία της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Πέρσης Αχαιμενίδης ηγεμόνας Κύρος Β’ ο  Μέγας  το 522-468 π.Χ., σταθεροποίησε την εξουσία των Αχαιμενιδών στην περιοχή κατακτώντας  τις επαρχίες ή σατραπείες της Αρίας, της Βακτριανής, των Σαταγυδών, της Αραχωσίας και της Δραγγιανής. Μεταξύ 336 και 330 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος συνέτριψε τους Αχαιμενίδες και κατέκτησε τις περισσότερες αφγανικές σατραπείες πριν φύγει για την Ινδία το 327 π.Χ.  Σε ηλικία 26 ετών ηγήθηκε 32.000 στρατιωτών και έγινε έτσι ένας από τους πρώτους μεγάλους της Ιστορίας, που αξιολόγησε τη περιοχή αυτή ως θέση-κλειδί  για τον έλεγχο της Ευρασίας.

Ο  Μ.  Αλέξανδρος, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ίδρυσε 70 Αλεξάνδρειες, εκ των οποίων  9  στην αρχαία Βακτριανή (στο  σημερινό Αφγανιστάν) και ιδίως κοντά στα όρια της Αυτοκρατορίας, που ίδρυσε με την τότε Ινδία (σήμερα το Πακιστάν). Ορισμένες απ’ αυτές εξελίχθηκαν αργότερα σε μεγάλα εμπορικά και πνευματικά κέντρα.

H  Βακτρία ή αλλιώς περιοχή της Βακτριανής είναι περιοχή της κεντρικής Ασίας που κατά τους αρχαίους γεωγράφους, περιλαμβάνει τον Ινδικό Καύκασο, την βόρεια Ινδία, την δυτική Κίνα, την οροσειρά Ιμαούς και τον ποταμό Ώξο.

Μια ονομαστή μεγάλη χώρα κατά την αρχαιότητα, που σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της ανήκει στο Τουρκεστάν και το Β. Αφγανιστάν

Οι πρόγονοι των Παστούν αποτελούσαν τον κύριο ή μοναδικό πληθυσμό της περιοχής της Βακτριανής, με τον οποίο είχαν έρθει σ’ επιμειξία οι Έλληνες.

Ο Μέγας Αλέξανδρος εφαρμόζοντας το όνειρό του για τη συγχώνευση όλου του βαρβαρικού κόσμου με τον ελληνικό σ’ ένα αχανές κράτος με κοινά χαρακτηριστικά την ελληνική γλώσσα, προέβη σε τέλεση γάμων των υπηκόων του με τις θυγατέρες αξιωματούχων της περιοχής. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι Βακτριανοί να χάσουν την ιρανική τους ταυτότητα και ν’ αφομοιωθούν με το ελληνικό στοιχείο.

Η Βακτριανή – το αρχαίο Αφγανιστάν – και μετά απ’ τον Μέγα Αλέξανδρο  αποτελούσε αποικία του απέραντου μακεδονικού βασιλείου και επί πολλούς αιώνες κυβερνούνταν από  Έλληνες.

Οι Παστούν  αποτελούν την κύρια φυλή του Αφγανιστάν και  την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας. Το σύνολο των φυλών των Παστούν ισχυρίζεται με  επιμονή ότι κατάγεται από τους Έλληνες. Έτσι, κάλλιστα θα μπορούσε ν’ αποδοθεί στη φυλή των αρχαίων Παστούν ο όρος Ελληνο-αφγανοί.

Η επιμoνή των Παστούν να δηλώνουν την ελληνική τους καταγωγή, ήρθε στο προσκήνιο, όταν κατά τον πόλεμο που διεξάγεται στην περιοχή του Αφγανιστάν από το ΝΑΤΟ, δήλωσαν κατ΄ επανάληψη σε Έλληνες και ξένους ότι τα χωριά τους είναι ελληνικά χωριά και οι ίδιοι, οι Ταλιμπάν δηλαδή, είναι Έλληνες.

Πολλοί από τους σύγχρονους εθνικούς Αφγανούς (Pashtuns) είναι, αναμφισβήτητα, απόγονοι των αποίκων αρχαίων Ελλήνων. Επιστημονικά στοιχεία της προέλευσής τους αυτής  αποτελούν εκτός από τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, τα υπολείμματα στη μυθολογία τους,  οι εκατοντάδες ελληνικές λέξεις που περιλαμβάνονται στο λεξιλόγιό τους,  αλλά και η ίδια η λαϊκή τους προφορική παράδοση που τους κάνει να λένε ότι είναι ‘Έλληνες.

Έτσι λοιπόν έχουμε στη Μυθολογία ο θεός Ζεύς στη γλώσσα Πάστο λέγεται Ζέσταν, με μια ελάχιστη ηχητική διαφορά μπορεί να ακουστεί ως Ζεύσ-ταν.

Το ίδιο ισχύει και για τη θεά των νεφών και του ουράνιου τόξου, την Ίριδα. Το όνομά της στη γλώσσα των Παστούν ήταν Oris,

Η θεά Αθηνά ,η πιο δημοφιλής θεά των Παστούν  θεωρούνταν η προστάτιδα του πολέμου και του νερού. Η μορφή της θεάς μάλιστα απεικονιζόταν σε πολλά νομίσματα της Βακτριανής.

Το όνομα της αντίστοιχης θεάς της άνοιξης Περσεφόνης ήταν Peserley.

Όσον αφορά τη θεά Δήμητρα, την προστάτιδα των καλλιεργειών και του σιταριού, το όνομα της αντίστοιχης θεότητας των Παστούν ήταν Demeter. Σήμερα η λέξη Dermend χρησιμοποιείται απ’ τους Παστούν για να δηλώσουν το χωρισμό του σιταριού απ’ το στέλεχός του.

Ο θεός του κάτω κόσμου των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο Άδης, ενώ ο αντίστοιχος θεός των Παστούν ήταν ο Hadirah. Hadirah είναι και η ονομασία, που δίνουν σήμερα οι Παστούν για τα νεκροταφεία τους.

Η κατοικία του Άδη στην ελληνική μυθολογία βρισκόταν στα σκοτεινά Τάρταρα, στα έγκατα της γης. Ακόμα και σήμερα οι Παστούν, όταν θέλουν να καταραστούν, να «διαβολοστείλουν» κάποιον, χρησιμοποιούν τη φράση να πάει στα Tartarin ή Tartaros.